Słowo gaudete pochodzi z języka łacińskiego od czasownika gaudere. Co się tłumaczy: radować się, cieszyć, weselić. Wezwanie gaudete jest pierwszym słowem antyfony rozpoczynającej tego dnia Liturgię Mszy św. Przyczyną tej radości ma być odnowienie świadomości, że Bóg jest blisko nas, że jest z nami. Tego dnia w liturgii Mszy św. używa się szat koloru różowego. Papież Paweł VI w 1975 r. w adhortacji apostolskiej Gaudete in Domino
(O radości chrześcijańskiej) pisał: „Należy rozwijać w sobie umiejętność radowania, cieszenia się, korzystania z wielorakich radości ludzkich, jakich Bóg Stwórca użycza nam na tę doczesną pielgrzymkę”.
Trzeba odkryć prawdę o tym, że Chrystus wciąż do nas przychodzi. Gdy to zrobimy, przepełni nas radość płynąca ze świadomości, że stoi On także u drzwi naszego serca, bo chce w nim być. Otwórzmy szeroko drzwi naszego serca Chrystusowi. Może ono stać się Betlejem, gdzie On zamieszka.
Papież Jan XXIII powiedział, że do Nieba nie wpuszczają ponuraków, tylko ludzi, którzy umieją się cieszyć. Oby nie okazało się, że nie nadajemy się do Nieba, ponieważ nie umiemy się cieszyć, bo zapomnieliśmy, jak to się robi. Usłyszmy więc to dzisiejsze wezwanie Kościoła: Bądź radosny! Nie zamykaj się w samotności i smutku. Jezus jest z Tobą!
