OBRAZ DO MODLITWY:
Weźmy do ręki księgę Pisma świętego. Uświadommy sobie, że jest ona słowem, które Bóg kieruje dziś do nas. Jeżeli mamy osobiste doświadczenie pobytu w Jerozolimie w Muzeum Księgi, albo w synagodze w Nazarecie, możemy je przywołać.
PROŚBA O OWOC MODLITWY:
Prośmy o pragnienia umiejętności czerpania ze skarbca Słowa i Tradycji Kościoła. Prośmy, aby słowo Boga nas odnawiało i przemieniało.
PUNKTY POMOCNE DO MODLITWY:
1. BÓG MÓWI PRZEZ SŁOWO
Ewangelia wg św. Łukasza rozpoczyna się Prologiem wzorowanym na tradycjach helleńskich. Autor postanowił zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać po kolei. W czasach, gdy pisał Ewangelie żyli jeszcze naoczni świadkowie i zajmowali ważne miejsca w Kościele. Łukasz czerpał więc z wiarygodnych źródeł. Od początku Kościoła oprócz źródeł pisanych ważna jest Tradycja.
W czasie medytacji zastanówmy się nad miejscem i rolą Biblii i Tradycji w naszym życiu duchowym. Kardynał C. M. Martini napisał: Osobiście dochodzę do wniosku, że kiedy nie mam kontaktu ze słowem, jestem pozbawiony źródła odnowy mojego umysłu, źródła, które pozwala mi żyć i szukać zawsze tego, co najlepsze, odnajdywać wskazówki niezbędne dla mojej pracy i dla innych, pokonywać chwile nudy, ciemności, niecierpliwości, niesmaku i goryczy.
Istnieją różne sposoby słuchania Bożego słowa. Można słuchać go w czasie Eucharystii. Można czytać Pismo Święte w sposób ciągły. Niektórzy stojąc przed trudnymi problemami otwierają Biblię w dowolnym miejscu i szukają w nim odpowiedzi. Inni powtarzają słowa Pisma w ciągu dnia jako akty strzeliste.
W słuchaniu słowa Bożego ważna jest wytrwałość. Czytane i rozważane, jest jak manna, która zaspokaja dzienne potrzeby. Objawia wolę Boga, kształtuje nasze powołanie, tożsamość. Daje odpowiedź na wiele pytań i dylematów codziennego życia.
Wobec słowa, które Bóg wypowiada, potrzebna jest pokora. Wsłuchując się w Słowo, musimy uznać, że ono nas przekracza, stanowi tajemnicę, niejednokrotnie jest trudne, niejasne. Jednak ważne jest, by zapadało w serca. W odpowiednim czasie przyjdzie łaska i Bóg pozwoli je zrozumieć. Pokora pozwala wsłuchiwać się w słowo Boże z uwagą i wdzięcznością ciągle na nowo. Jak często w ciągu tygodnia sięgam do Pisma świętego?
2. JEZUS PRZYBYWA DO NAZARETU
Druga część dzisiejszej Ewangelii mówi o adwencie Jezusa do Nazaretu. Słowo adventus oznacza nawiedzenie miasta przez jakiegoś boga, przybycie imperatora, cesarza na prowincję. Taka wizyta wiązała się zwykle z oczekiwaniem i długimi przygotowaniami. Cała społeczność prowincjonalna starała się zrobić na cesarzu jak najlepsze wrażenie. Pewną analogię mamy w czasie wizyt papieża.
Społeczność Nazaretu oczekuje z napięciem na Jezusa. Mieszkańcy Nazaretu są zapewne ciekawi, a może trochę wyrafinowani: jakie korzyści odniosą ze spotkania z Jezusem z Nazaretu, o którym tyle słyszeli? Możemy wyobrazić sobie to całe podekscytowanie, właściwe małemu, zamkniętemu miasteczku, związane z przybyciem kogoś niezwykłego. Sam Jezus włącza się w klimat napięcia i oczekiwania. Co więcej, podkreśla, że Jego adventus jest spełnieniem wszystkich nadziei: Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli.
W jakich wydarzeniach mojego dnia i życia doświadczam szczególnego adwentu Boga? Jak przygotowuję się i przeżywam spotkania z Jezusem (modlitwa, sakramenty…)?
3. WYZWALAJĄCA EWANGELIA
Jezus wychował się w Nazarecie i jako pobożny Żyd miał zwyczaj udawania się w każdy szabat do synagogi. Liturgia w synagodze polegała ona odczytaniu Szema Israel, następnie wypowiadano osiemnaście błogosławieństw, czytano fragment Tory (Pięcioksięgu), a następnie fragment pism prorockich. Po czym następowało pouczenie, rodzaj homilii. Jezus odczytał fragment Księgi Proroka Izajasza (Iz 61, 1n). Następnie rozpoczął pierwsze wystąpienie, które Łukasz streszcza w jednym zdaniu: Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli. Adwent Jezusa to Dobra Nowina, czas pokoju, radości z pojednania i niekończącego się jubileuszu.
Czy udział w niedzielnej Liturgii jest dla mnie przyjemnością czy przykrym obowiązkiem? Co dla mnie osobiście jest dobrą nowiną?
ROZMOWA KOŃCOWA:
Prośmy o życie słowem Bożym, Liturgią i sakramentami w codzienności. Prośmy, byśmy umieli łączyć Tradycję z wymaganiami współczesności. I módlmy się aby Jezus wyzwalał nas z wszystkich uwierających kajdan.
Opracował: o. Dariusz Szymaniak OFM
